تغییرات دهانی ـ فکی و صورتی در بیماران مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص کرمان در سال ۱۳۸۶

چکید ه   سابقه و هدف   بتا تالاسمی ماژور به عنوان شایع ترین بیماری ژنتیکی در ایران گزارش شده که همراه با مشکلات دهانی ـ فکی و صورتی( oromaxillofacial ) می باشد. این پژوهش به منظور بررسی شیوع تظاهرات دهانی ـ فکی و صورتی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص استان کرمان در سال 1386 اجرا گردید.   مواد وروش ها   مطالعه انجام شده از نوع مقطعی و توصیفی بود. روش نمونه گیری تصادفی بود. در این مطالعه تعداد 208 نفر بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از معاینه دهانی و تکمیل فرم های مربوطه، نتایج با استفاده از آزمون x2 ، t-test و نرم افزار 5/13 spss تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها   از بین 208 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مورد بررسی، تعداد 103 نفر مذکر و 105 نفر مؤنث بودند. میانگین سنی بیماران 48/12 سال(با انحراف معیار 09/6) و طیف سنی بیماران از 1 تا 26 سال بود. شایع ترین تظاهرات صورتی رنگ پریدگی چهره(3/47 درصد با فاصله اطمینان 95 درصد) و کمترین تظاهر جلوزدگی فک پایین بود. در این بررسی، 6/46 درصد(با فاصله اطمینان 95 درصد) بیماران دارای بیرون زدگی فک بالا بودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که شایع ترین محل پیگمانتاسیون داخل دهانی در لثه لبیال و کمترین میزان مربوط به قسمت های طرفی زبان، کام نرم و کف دهان می باشد.   نتیجه گیری   این مطالعه نشان داد که 175 نفر( 2/84 درصد) از بیماران از تغییرات ناحیه استخوان های فک و صورت شامل جلوزدگی فک بالا و پایین، بینی زینی شکل، فضا بین دندان های قدامی، بیرون زدگی دندان های قدامی، مال اکلوژن خلفی و برجستگی پیشانی رنج می بردند. هم چنین مطالعه حاضر نشان داد که هر چه سن دریافت خون کمتر باشد و به عبارتی بیمار در سن پایین تر خون دریافت کرده باشد، میزان شیوع تظاهرات فکی ـ دهانی و صورتی کمتر می باشد.